Dziś mijają dwa lata bez Juleczki. Wtedy 20 lutego 2015r. wskazówki zegara zatrzymały się na godzinie 0:47.

I kiedy dziś patrzymy na ten zegar, to  wskazówki  ciągle zatrzymane są  na godzinie 0:47 i  tylko sekundnik dalej nieśmiało drży próbując ruszyć do przodu.

Tak jak my dziś – ciągle zatrzymani w wieczności z Julcią – z sekundnikiem, który już dwa lata kręci się do przodu po tarczy życia i niczego nie zmienia …

Ciągle te same pytania…

Ciągle ta sama tęsknota…

Ale mimo wszystko dziękujemy za ten czas i za wszystko i wszystkich.

Dziękujemy