Maj. Najpiękniejszy miesiąc w roku.

Słońce, błękit nieba, zieleń, kwiaty i śpiew ptaków – wszystko dookoła pachnie nowym życiem.

Dla nas ten maj jest inny, zresztą od trzech lat każdy maj jest już inny, trzy lata temu nasze życie zostało tak mocno przewartościowane.

W maju 2013 r. wszystko straciło sens, wszystko stało się błahe i nieistotne, diagnoza „rak kości” zwaliła nas z nóg, sprawiła że strach i lęk na dobre zagościł w naszych sercach.    Choroba Julci odebrała nam dawne życie ale wiem, że wtedy nie odebrała nam nadziei.

Maj 2014 to był właśnie maj pełen nadziei, Julcia miała wtedy operację płuc, pomimo bólu i strachu to był najpiękniejszy czas, czas pełen wiary w szczęśliwy koniec, czas pełen planów na nowe życie, czas refleksji i wielkiej nadziei.

Maja 2015, choć tak wiele się działo, nie pamiętam. Pamiętam tylko tęsknotę i pytanie jak dalej żyć? Jak nadać sens dniom, które przed nami?

A dziś wszystko się miesza z zapachem maja – radość ze smutkiem, tęsknota z nadzieją, wspomnienia z rzeczywistością i tylko pytania ciągle te same.

Julcia odeszła w „maju swojego życia” – piękna, pełna słońca, uśmiechu, młodości – to tak jakby świat skończył się w maju.

Ale wiemy, że Julka z nami jest, ciągle czujemy jej opiekę, pomoc, czasem mocno czujemy jej obecność, towarzyszy nam każdego dnia, każda myśl o Julci rozsiewa maj w naszych sercach.

A my razem z URTICA TEAM znowu ruszyliśmy w góry, na szlak, dalej zdobywać „Szczyty dla Julii”.  W sobotę i niedzielę, pierwszy raz po zimowej przerwie, pełni energii, pchani słońcem i wiosennym wiatrem, z Julią w sercu zdobyliśmy Orlicę, Szczeliniec i Waligórę,  w ten sposób osiągnęliśmy już połowę Korony Polskich Gór – 14 szczytów za nami, teraz 14 przed nami.